February na? EDI WOW!
This is the first time that I used "EDI WOW" even if it's what most people around me say these days. Kasi, totoo naman! February na? EDI WOW. ANO NAMAN?! The things we say... we, bitter people, say. Joke lang. Ako bitter? Edi Wow! Haha. Sino ba bitter? Makalbo na mga bitter.
Parang kelan lang... February 2014 pa lang. Oh em, ito pala epekto ng pagiging missing in action dito sa blog ko, medyo mahirap na mag gather ng thoughts ngayon kasi medyo matagal akong di nag-post. Gather ah, hindi organize. Alam mo na. Wala talagang organized thoughts ever. :))))
1. *drum roll pls* I was able to buy the point and shoot camera of my dreams last month!!!! I now own a Sony TX30 and so far, so good. The only thing I don't like is how it's resistant to everything but scratch. -_- It's marketed as a camera that is ready to take on the "toughest conditions" but I need to buy a screen protector soon 'cause it has several scratches already even if I'm already trying my best to handle it well. Di ko alam kung san nanggaling 'yung mga gasgas. :(
2. January 2015 has the all-time low posts month since I created this blog in 2012. I don't really remember all the things that kept me busy last month but most of my free time just went to Spotify sessions. Everytime I wasn't doing anything at home, I'll just open the Spotify application in my phone and listen to random music. Yan. Yan. Instead of me putting watermarks in my pictures and/or posting an entry, I preferred sound tripping. Hehehe.
You're giving me a ticket to Ed Sheeran's concert? EDI WOW! EDI... mahal na ata kita. Hahahahahahaha. Yan. User.
6. At ang pinaka-importante sa lahat ng 'to. Malamang alam mo na 'yung tungkol sa hashtag na Fallen44 saka Heroic44, noh? I don't know a lot about what's happening, really. Aamin naman ako dun na hindi ko nasusundan 'yung news reports pero kung meron mang isang salita na pwede akong sabihin sakanila, 'yun e, SALAMAT. Habang nanonood ako ng eulogy nila o kung anuman 'yung tawag dun, habang nakikita ko 'yung luha at 'yung galit pa nga, nasasaktan din ako at nahihiya na rin. Nasasaktan kasi nawalan tayo ng apatnapu't apat na miyembro ng SAF at 'yung mga taong 'yun e anak, tatay, asawa, kaibigan rin. Nahihiya na wala kong magawa para sa mga taong nag-sakripisyo ng buhay nila para ito, ma-enjoy ko 'tong sandaling 'to na pa-type-type lang, safe ganyan tas 'yung iba, namamatay para sa safety na meron ang karamihan. :( Alam mo 'yun, 'yung ganung klaseng katapatan sa sinumpaang tungkulin at pagmamahal sa bayan na kahit MISSION IMPOSSIBLE pa rin e ginawa nila? Hindi ko siguro kakayanin. Sobrang selfless nila. Salamat. Sana, 'yung mga nasa likod ng pangyayaring 'to, sasabihin ko sana e atakihin sana sila sa puso e wala na nga pala silang puso, noh? Magbara sana ugat nila. Hahahaha! Sana hindi na sila makatulog gabi-gabi. Sana maramdaman nila 'yung pagsisisi kahit na sobrang halang na ng kaluluwa nila. :( Haaaaay, Pilipinas. :(
Sana may mga mangyari sa'tin this month na wala na tayong ibang masasabi kundi WOW! Wow ah! Wow in a good way. Wag Edi Wow na pang sarcastic lang. :)
Surprise us, February!
0 comments